Wyjątkowy człowiek

Założenie Instytutu Ekologii Stosowanej było jego spełnieniem marzeń. “To idealne miejsce do pracy, które stworzyłem nie tylko dla siebie ale także dla innych , aby mogli realizować tutaj swoje pasje badawcze”.

Naukowiec to osoba, poszukująca odpowiedzi na pytania, na które nikt dotychczas nie odpowiedział. Pasji badawczej nie można zamówić, zaplanować czy nakazać. Jest stanem psychicznym, który nie opuszcza naukowca w żadnej godzinie. Takim człowiekiem jest Profesor Wojciech Halicki. Dociekliwy, spragniony badań empirycznych ale przede wszystkim serdeczny. “Do mojego gabinetu drzwi nigdy się nie zamykały, studenci mogli liczyć na moje wsparcie w każdej kwestii.” Bardzo lubi pomagać ludziom, jak sam mówi “zawsze wraca to do mnie ze zdwojoną siłą”.

Wojciech Halicki kieruje projektem pn.: „Opracowanie technologii roślinno-stawowej oczyszczalni ścieków z usuwaniem biogenów i odnową wody” współfinansowany przez NCBiR. Jego celem jest odnowa wody odzyskiwanej ze ścieków bytowych, do poziomu parametrów wody do picia. Uzdatniona woda będzie w bezpieczny sposób zawracana do układu i wykorzystywana np. do spłukiwania toalet czy podlewania zieleni. Nie należy spożywać odnowionej wody, a jedynie w bezpieczny sposób wykorzystywać ją ponownie do innych celów niekonsumpcyjnych.

Kocha podróże, zwiedził pół świata, od wielu lat fascynuje go Syberia i życie na niej. Niebawem będziemy mogli przeczytać jego kolejną książkę na ten temat, która wyjdzie spod pióra Profesora Halickiego. “Oczywiście to wszystko nie było by możliwe bez wsparcia mojej cudownej, kochającej żony i synów.”

Zapytany o to, jakiej rady udzieliłby młodym naukowcom odpowiada: “poradziłbym im, aby się nie poddawali, gdyż na początku popełnia się wiele błędów”.

Ekologia rozumiana przez Profesora Halickiego, różni się od tej reprezentowanej przez firmy czy korporacje. “Wpadliśmy w pewną pętlę, z której ciężko jest teraz wyjść. Wiele podmiotów gospodarczych wykonuje pewne zadania dbając jedynie o kwestię wizerunkową, a nie o ochronę środowiska”.

-Augustyna Szczepańczyk